(فضا ۱۸)

🌺قسمت ۱۰۶: آفرینش و حیات 🌺
(فضا ۱۸)
در آغازِ جهان، هیچ‌چیز نبود؛ نه زمین، نه آسمان، نه زمان و نه مکان.همه چیز از یک ذره‌ی نوری و فشرده شده،بسیار کوچک(مه بانگ,بدیع) شروع شده است.سوره بقره، آیه ۱۱۷:خدایی که آسمان‌ها و زمین را از هیچ، به‌صورت نو و تازه آفرید.این ذره، مثل یه چاله‌ی نوری (سفیدچاله) بود که درونش سه راه یا سه بُعد قایم شده بود:راهِ دراز (طول)راهِ پهن (عرض)راهِ بالا و پایین (ارتفاع)این سه بُعد اولش با هم ترکیب شده بودند و دیده نمی‌شدند.وقتی خدا خواست جهان رو بسازه، این ذره‌ی نوری شکافت و باز شد.مثل یه دونه‌ی نورانی که بترکه و نور و فضا ازش بیرون بریزه.این شکافتگی در قرآن با این آیه گفته شده، سوره انشقاق، آیه ۱:و آسمان شکافته شد.با این شکافتگی، اون سه بُعد از هم جدا شدن و فضای سه‌بعدی به‌وجود اومد.ما الان توی همین فضای سه‌بعدی زندگی می‌کنیم، ولی چون خود بُعدها رو نمی‌توانیم ببینیم، فقط اثرات آن ها رو حس می‌کنیم.بعد از این، زمان هم به این فضا اضافه شد، و جهان ما به شکل فعلی‌اش شکل گرفت؛جهانی که هم فضا داره، هم زمان، و هم نظم.منابع:هوش مصنوعی.نویسنده: علی‌اکبر نظریان مدرس دانشگاه و آموزش و پرورش و پژوهشگر قرآن 🌹