(ذات الحبک ۵)

🌹قسمت ۹۶: آفرینش و حیات
(ذات الحبک ۵)
توضیح از آقای قرائتی که می‌فرمایند:حُبُك» جمع «حبيكه» و «حباك» به سه معناى راه، زينت و اعتدال آمده است كه براى هر يك از معانى آن براى توصيف آسمان در قرآن ، شاهدى وجود دارد:
۱)لَقَدْ خَلَقْنا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرائِقَ،ما بالاى سر شما هفت راه آفريديم.
۲)زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزِينَةٍ الْكَواكِبِ،ما آسمان دنيا را با ستارگان، زينت داديم.
۳)وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِيزانَ، آسمان را برافراشت و توازن برقرار كرد.«يُؤْفَكُ» از «افك» به معناى منصرف ساختن و به انحراف كشاندن است. لذا به دروغ كه انحراف از حقيقت و مايه‌ى انحراف است، افك گويند.«خراص» از «خرص»، به سخنى گفته مى‌شود كه پايه علمى ندارد و بر اساس گمان، تخمين و حدس است. «غَمْرَةٍ» به آب فراوانى گفته مى‌شود كه عمق آن پيدا نباشد و مراد از آن در اينجا جهالت و نادانى عميقى است كه انسان را فراگيرد.منابع:اینترنت،کتب علوم تجربی.نویسنده: علی‌اکبر نظریان مدرس دانشگاه و آموزش و پرورش و پژوهشگر قرآن 🌹